DE-JA-VU ....
Evet, benim içinde bulunduğum budur canım.. Dejavu..
Tam 4 sene önce yazdığım bu yazıyı yüzümde tebessümle okuyorum şimdi. Laptopa eğilip ağlıyor muyum :) kesinlikle hayır :)
Oldum canım ben artık .. 4,5 yaşında olan Aras'ı o gün evde bırakırken hislerim, annelik anlamında elbette yine var içimde, o kadar da katılaşmadım ama evden çıkmak zor olmadı sanki bu sefer.. Acaba koşarak mı çıktım, arkamdan biri gördü mü ... hahahaha :)
Koca kuzum artık okullu, birlikte çıkıyorum hatta az kaldı bir kaç gün sonra istikametimiz bile bir olacak.
Küçük kuzum ise garip, evde ardımızdan bakıyor anneanneciğinin şefkat dolu güvenli kollarında.. Yüzünden eksik olmayan o tapılası gülüşü ile yolculuyor ve karşılıyor bizi.
Evet artık doğum izni bitti.. Ama bu doğum bana yol-su-elektrik olarak geri geldi :) 20 dakikalık bir otobüs seyahati ile varılan bir iş .. hayal dahi edilemez bir durumken artık benim oldu..
Bu sayede Poyraz, Aras gibi gecelere kadar mahrum kalmıyor anacığından..
Eeeee ne demişler 1 çocuk hiç çocuk, 2 çocuk çok çocuk.. Artık evden çıkmaya 15 dk önce uyanmak yok. Taaaammm 1,5 saat önce kalkıyorum. Ona kahvaltı, buna mama, onun çantası, bunun çorbası derken hasbelkader göze kalem çekmece, 2 doğumla futbol sahasına dönen basene uygun pantalonu giymece ve hoooppp bye bye ...
Canım mesai saatlerimiz uzamıştır, bize her türlü ulaşabilirsiniz :)
Yaşasın 8 kollu ahtapot anneler !
Kalın afiyetle & sağlıkla,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder