Sayın anne..
Bu aralar lütfen üzerime gelme.. Kendimle olan mücadeleme bir de sen müdahil olma ! Zaten ben neyim, kimim, varlığımın anlamı ne, nereden geldim, yolum - istikametim neresi derdindeyim.. Bir şey demek istiyorum, bildiğim 200 kelime buna yetmiyor. Kendim yapmak istiyorum ya 1 metre olmayan boyum kısa geliyor ya da bir yemek kaşığı büyüklüğündeki elime sığmıyor.. Kızıyorum anne ! Kendime, dünyaya, sana, babama, anneanneme, televizyondaki çizgi filme, tabağımdaki çorbaya, yatağımdaki yastığa, aynada gördüğüm bana kızıyorum.. Mutluyum yanlış anlama.. Böyle olmam gerekiyor benim şu anda. Bakıyorum Efe'ye o da kızıyor. Yani benim şu anda kızmam, öfkelenmem, sinirlenmem, kendime vurmam, sana vurmam, ısırmam, delicesine çığlık atmam gerekiyor. Ben 2,5 yaşında oldum, bunu yaşamam gerekiyor anne!
Sana "hayır" diyorum anne.. Ama seni seviyorum ...
Bir iki buçuk atarlı da bizde var.:))Bir iki ay geçtik buçuğu ancak, şu 2 yaş sendromu denen tablo:)) aynı ile vaki:)) Kolay gelsin:))
YanıtlaSilMerhaba.Sizi zevkle takip eden bir Çocuk Gelişimi Uzmanı olarak sabırlar diliyorum.Maalesef erken çocukluk döneminde bu şekilde yaşayacağınız iki dönem daha var.Sizden ricam çocuğunuzla yaşadığınız kriz durumlarında çok fazla üzerine gitmemeniz.Bu inatlaşma zaman içinde kişilik özelliği halini alabiliyor çünkü.Şehr-i Antalya'dan sevgiler....
YanıtlaSil2 yaş sendorumunu dibine kadar yaşıyoruz nedense bizimki de en çok tabağında ki çorbaya kızıyor nasıl atlatıcaz bilmiyorum???
YanıtlaSilMüge'cim, canım .
YanıtlaSilo kadar güzel anlatmışsın ki Aras'ın ağzından okudum, bir daha okudum:))
Eveeet, en zor dönemlerden ilki 2 yaş için kolay gelsin diyorum.Sen harika bir''10 parmağında 10 marifet'' taşıyanlardansın, bu da geçecek ama senden sonrakilere öğreterek geçiriyorsun ya işte bunu alkışlıyorum. Kolay gelsin, Aras'ı ve seni sevgiyle kucaklarım.
Müge hanım, 2 yaşında bir erkek çocuk annesi olarak bu yazınızın çıktısını aldım ve züdanımda taşıyorum. her kriz durumunda okuyup kendimi frenleyebilmek için. içten teşekkürler size.
YanıtlaSilMüge hanım, 2 yaşında bir erkek çocuk annesi olarak bu yazınızın çıktısını aldım ve züdanımda taşıyorum. her kriz durumunda okuyup kendimi frenleyebilmek için. içten teşekkürler size.
YanıtlaSilBenim de ikiz kızlarım var henüz bir buçuk yaşındalar ancak bu yazdıklarınızı 2 katı yaşıyoruz :) büyümek zormuş :) büyütmek ise çok daha zormuş :)
YanıtlaSil(Zeynep)